Vandaag, 11 februari, dag waar ik van in het begin van mijn stage hier al naar uit keek; Les portes ouvertes van TFC Excelsior, ons project. Helaas kregen we twee dagen geleden het nieuws dat festival grassroots wellicht niet door zou gaan. Ik werd er echt triest van. Ze hebben daar zooooveel energie in gestoken, al die mannekes van TFC Excelsior keken daar echt naar uit.. ze hadden geoefend, zodat ze konden laten zien wat ze konden. Maar helaas.. die van AS Pikine voelde zich goed genoeg om de 'battle' te winnen en zelf op die dag het voetbalterrein te OVERboeken van TFC... De voorzitters van TFC hebben heel lang vergaderd en geprobeerd om grassroots te laten doorgaan, maar ondanks de vele pogingen en ondanks het feit dat zij recht hadden op het veld, is het niet door mogen gaan. Zij hadden namelijk al meer dan een maand geleden het voetbalterrein gereserveerd én er al voor betaald. Blijkbaar kunnen anderen het niet uitstaan als iemand iets goed georganiseerd heeft en gunnen ze het die klein mannen niet om eens te schitteren. Zolang ze de volgende keer het niet verbrodden voor TFC Excelsior :)
Gelukkig werd het wel nog een fijne voormiddag! Wel à la Senegal he. Ze hadden om 8uur afgesproken voor de voorbereidingen.. raad eens wie daar waren om 8uur? Jawel.. De belgjes! En ja, de conciërge van het sociaal centrum, chance.. Dankzij hem konden we al beginnen met de huiswerkklas op te ruimen, we sleurden met banken, naaimachines en borstelden de vloer met bezems.. Ik ga daar eens ne foto van maken, maar is echt totaal niet groot, dus wat gevoelig voor de rug. Gelukkig kwam er kort nadien wat Senegalees vrouwvolk, die het gewoner zijn om op die manier te borstelen...
Na de organisatie (en een ontbijt met zoals altijd - stokbrood) was het tijd om de jongeren en de ouders te ontvangen. Ik liep even alleen rond en hoorde dan plots 'Liiies!' Mijn voetbalmaatjes van gisteren riepen me om dag te zeggen :D Inderdaad, gisteren was het huiswerkbegeleiding, maar er kwamen geen leerkrachten door.. Dus heb ik mij met de jongens bezig gehouden :) We hebben gevoetbald en foto's gemaakt, was plezant! De leerkrachten van de publieke scholen zijn trouwens al bijna twee maanden in staking.. want de overheid betaald hun niet meer (of amper?). Dus enkel de kinderen die naar een privéschool gaan en dus veel geld hebben, leren momenteel iets bij. Gelukkig is er nog de huiswerkbegeleiding, daar leren ze toch ook nog een minimum, maar dat zijn dan wel nog geen twintig kinderen... voor heel veel kinderen stagneert nu het leerproces dus. Hopelijk brengen de verkiezingen goed nieuws voor de leerkrachten en vooral voor de kids.
Na de organisatie (en een ontbijt met zoals altijd - stokbrood) was het tijd om de jongeren en de ouders te ontvangen. Ik liep even alleen rond en hoorde dan plots 'Liiies!' Mijn voetbalmaatjes van gisteren riepen me om dag te zeggen :D Inderdaad, gisteren was het huiswerkbegeleiding, maar er kwamen geen leerkrachten door.. Dus heb ik mij met de jongens bezig gehouden :) We hebben gevoetbald en foto's gemaakt, was plezant! De leerkrachten van de publieke scholen zijn trouwens al bijna twee maanden in staking.. want de overheid betaald hun niet meer (of amper?). Dus enkel de kinderen die naar een privéschool gaan en dus veel geld hebben, leren momenteel iets bij. Gelukkig is er nog de huiswerkbegeleiding, daar leren ze toch ook nog een minimum, maar dat zijn dan wel nog geen twintig kinderen... voor heel veel kinderen stagneert nu het leerproces dus. Hopelijk brengen de verkiezingen goed nieuws voor de leerkrachten en vooral voor de kids.
Vanavond gaan we naar een ceremonie kijken van ik weet niet juist wat, het is hier meer zien en dan begrijpen. Ook 's morgens weet je heel vaak niet wat je die dag gaat doen of staat er iets gepland, maar veranderd het weer. C'est la vie et la vie est belle, donc pas de problème.
Vele zonnige groetjes,
Lise.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten