Mes élèves et mes professeurs

Woensdag 29 februari 2012

De stagedag begon met een training om 15 uur. Het deed me eigenlijk goed om daar zonder andere belgen te zijn. Ik trad veel meer in contact met de Senegalezen zelf, m.n. de kinderen en de trainers. Op de training ontmoette ik ook twee nieuwe potentiële leerkrachten voor de huiswerkbegeleiding. Ik begon meteen super enthousiast te vertellen over het project van TFCE en ook wel een beetje eerlijk toe te geven dat de huiswerkbegeleiding momenteel niet zo goed verloopt. We hebben namelijk een tekort aan leerkrachten die ook effectief regelmatig aanwezig zijn… Ik nodigde hen beiden uit voor de vergadering vanavond na de huiswerkbegeleiding. Eén potentiele leerkracht kon ik meteen overhalen om mee te komen naar de huiswerkbegeleiding, zo kon hij ook meteen zien hoe het in elkaar zat en of hij dat zag zitten. Hij (Adama Kane) is momenteel zelf wel nog student, dus leerkracht in wording, maar hij ziet het zeker zitten om dit als vrijwilliger te doen, het zijn ook leerkansen voor hem. Zo zie ik dat zelf ook. Ik sta ook voor de klas terwijl dat eigenlijk mijn taak niet is, maar het is een uitdaging en ik vind het super om de kinderen iets te kunnen aanleren.

Het was tijd om naar de huiswerkbegeleiding te vertrekken. Daar aangekomen blijkt dat er nog geen leerlingen aanwezig zijn. Pape komt er uiteindelijk wel door, super, dan heeft mijn bezoekje aan zijn thuis geholpen. Hij was namelijk al twee keer niet naar de huiswerkklas gekomen, dus ben ik langs gegaan bij zijn familie (toch iemand dat ik weet wonen van die 140 kinderen van TFC). Daar heb ik hem, in het bijzijn van andere volwassenen gevraagd of ik hem vanavond in de huiswerkklas zou zien. Ik vroeg hem ook waar hij de andere twee keer was, maar daar kreeg ik geen antwoord op. Hij kwam als eerste toe. Op dat moment was ik nog in gesprek met Adama Kane, maar nadien heb ik me bij hem en Seydou gezet, die intussen tijd ook aangekomen was. Ze lieten me hun tekeningen zien, ook het wiskundeboek van Seydou kreeg ik te zien. Wel handig, dat boek ga ik hem nog eens vragen, er wat oefeningen uithalen en die geven aan zijn leeftijdsgroep (11-jarigen).

Uiteindelijk kwamen er maar 5 kinderen… Heel erg weinig, wellicht werden ze niet ingelicht over het hernemen van de huiswerkbegeleiding. Hopelijk zien we er vrijdag het aantal dat we normaal gezien moeten hebben: 20 kinderen tussen de 6 en 16 jaar.

Na de huiswerkbegleiding was het tijd voor een vergadering. Wonder boven wonder waren al de leerkrachten daar wel aanwezig. Ze leken me ook heel geëngageerd om nog mee te blijven draaien in de huiswerkbegeleiding. Ook Adama Kane bevestigde daar nog eens dat hij het ziet zitten om 3x per week huiswerkbegeleiding te komen geven.

We vergaderden over het herorganiseren van de huiswerkbegeleiding: kinderen opdelen in groepen, kijken welke leerkracht welke dag kan komen en welke les die dan geeft aan welke klassen, hoe we de zaal praktisch kunnen aanpakken, …

Ik was blij dat ik daar was, want ik dacht aan bepaalde zaken waar zij precies niet bij stil stonden. Zou wouden zij bijvoorbeeld 5 groepen maken, omdat er 5 leerkrachten zijn. Maar we hadden net voordien besproken wie wanneer kon komen, op maandag zouden we met z’n drieën zijn, woensdag met z’n vieren en vrijdag is iedereen er. Ook stelde iemand voor om de kinderen niet allemaal samen te laten komen, bijvoorbeeld de kids van de lagere school op maandag en woensdag en secundaire op vrijdag en zaterdag. Ik heb duidelijk gemaakt dat dit geen goed plan is, zo ontneemt je de leerlingen kansen om bij te leren, als ze minder dagen kunnen komen.  

Het werd een heel productieve vergadering, het verslag heb ik ondertussen ook in mijn basisfrans proberen neer te schrijven en is al doorgemaild naar mijn “chefs” :p 

Zonnige groetsels,
Lise.