Over verkiezingen, car rapides, zakjes vullen en nog zoveel meer

Salama lekum!

Het was me het weekje alwel.

Maandag: We hadden geen stage door de verkiezingen, die overigens wel heel rustig verliepen, Wade is president af en Macky regeert nu over Senegal. We trokken 's morgens naar Tchallang, de oprichter van ons project en vroegen hem of het mogelijk was om teambuildingsactiveiten te doen met de verschillende categoriën van de voetbalgroep, nadat we ons doel vertelde van die activiteiten zei hij: "Bien oui, pas de problème!" In de namiddag gingen we met hem naar een vriend van hem, ook een coach van AS Pikine. Vandaar uit vertrokken we naar Mariste, waar we heerlijke spaghetti klaarmaakten! Toen kwamen we te weten dat de Senegalezen het heel raar vinden dat je aan je eten ruikt om te zien of het nog goed is :p

Dinsdag; Bezoek aan poste de santé, St Martin. Een verpleegkundige taak was voor ons niet weggelegd, maar we hielpen om de voedingszakjes (bloem met vanalles) klaar te maken voor de kinderen die ondervoed waren. We vulden zo 450 zakjes van 300g, bandwerk, maar een werkje waarmee wij hun goed konden helpen. 

Woensdag: Vergadering in Mariste, waar we ook even gebruik maakten van Alia zijn Senegalese reiskennis en onze reis min of meer met hem uitstippelden (want ja, bijna bezoek, bijna conge!). We geraakten er helaas niet zo vlot als normaal. Het regende namelijk! En we hadden dan nu ook net de verkeerde car rapide genomen (damn!). We vroegen aan de appronti (hangt vanachter aan 't bus en haalt het geld op) of we nu wel degelijk naar Iarach gingen 'oui oui'. Maar we zagen op een gegeven moment dat hij afdraaide waar hij dat niet moest doen... Gelukkig herkende we een punt waar we af konden. Helaas gaven de Senegalezen ons fout 'reisadvies'. Waardoor we tevoet één uur rondliepen, om weer op 't zelfde punt uit te komen... Dan maar onze eigen intuitie volgen, beter dat meteen gedaan maar ach. Na de vergadering deden we met de oudste voetbalploeg teambuildingspelen, heel fijn om te doen. In het begin leken ze echt niet gemotiveerd en lachtten ze maar wat met ons. Maar op het einde kwamen enkelen ons bedanken, super! Na die activiteiten gingen we snel nog even naar huis en dan was het alweer tijd voor de huiswerkbegeleiding. Ik ontfermde me over 5de-6de leerjaar en gaf hun uitleg over complementaire en supplementaire hoeken. Ja, ik die zelf nooit geweldig was in meetkunde... 's Avonds bekeek ik met Gina nog foto's en filmpjes van de teambuilding, lachen! :D

Donderdag: Begonnen we de dag zonder brood, het was blijkbaar gestolen... na een halfuur konden we dan toch ontbijten en naar Yacine vertrekken. Met haar gingen we naar een cybercafé om heel wat documenten af te drukken voor stage. We verschoten wel even van de prijs! Voor 150 pagina's vroegen ze ons 24 000 cfa (36 euro!), we hadden echt maar net genoeg geld bij. Nadien deden we familiebezoeken. Snel eten en naar het sociaal centrum voor onze tussentijdse evaluatie (poging twee, vorige keer geen elektriciteit). Guess what, daar aangekomen bleek er weer geen elektriciteit te zijn! We vroegen onze stagebegeleidster dan maar mee naar huis en voerden hier onze tussentijdse evaluatie uit. 's Avonds trokken we nog naar een doop, waar ik een meisje van 7 dagen in mijn armen hield, ooouh! :D

Vrijdag: De ochtend beginnen met een tussentijdse evaluatie en de wasdraad volhangen. Mijn bloesjes roken namelijk omdat ik een nog wat vochtige pull bij in mijn kast gelegd had, niet slim, maar ja, dat kon ge wel verwachten he van mij ;) Nadien schoten we in actie voor school, gina werkte nog veel rond stage (de lijst van de kinderen blijft een misserie, maar het begint te lukken!) en ik begon aan ons eindproduct voor eindwerk. Ik zal er nu maar eens mee verder gaan. Binnen 2uur moeten we alweer naar het sociaal centrum en nog huiswerkbegeleiding. Dus nog genoeg te doen vandaag (geeuw).

Senegal est nerne!

Dag allemaal,

Het is weer al eventjes geleden dat ik iets op mijn blog heb gezet, dus laat ik jullie nog even weten hoe 't hier gaat. Het gaat goed! Ik begin meer en meer te genieten ook van het samenzijn met iedereen hier.

Van de week bijvoorbeeld 2 keer geen echte huiswerkbegeleiding kunnen geven wegens te weinig leerkracht en teveel kinderen en elektriciteitscoupures enz. Dus hebben we spelletjes gespeeld met de gasten, echt heel fijn. (er zijn foto's en filmpjes te vinden op facebook). We hebben 'vrije' spelletjes gespeeld en ook teambuildingsspelletjes. Echt heel fijn, meer van dat! :)

Gisteren na de training was er nog iets dat eigenlijk helemaal niet gepland was. Ik had eerst zo iets van 'pff, ik wil nu gewoon op 't gemakje thuis gaan zitten'. Maar uiteindelijk ja, zat ik dan in het stadium met de gasten en had ik zo iets van: Ik ben hier nu toch, laat ik er het beste van maken. Ze krijgen uitleg over hoe ze de vlaggen dragen (de fifavlag en die van de beiden ploegen). Gelukkig werd dit uitgelegd adhv een bord, want enkel Wolof zonder tekeningskes had ik echt niet gesnapt. Ik zat daarbij dan ook echt tussen de jongeren, heel fijn. Nadien hebben we nog mee een spel gespeeld 'sur le ruf et dans la mer'. Dan stond er een denkbeeldige lijn getekend en moesten ze goed luisteren. Indien er dans la mer werd gezegd, moesten ze naar voor springen, indien er sur la rif werd gezegd, moesten ze terug naar achter. Indien iemand een fout maakte, moest die in het midden gaan zitten. Wel grappig om mee te doen, eerst had ik me erbij gezet om te observeren wie er eventueel valsspeelde en wie niet, maar uiteindelijk deed ik zelf mee en belandde ook ik in het midden.. :p

Op dat veld waren ook 2 meisjes, ze hadden me echt al drie keer gevolgd, omdat ik de aller eerste keer spontaan tegen hen begon te praten. Ze konden echter amper Frans. Gelukkig kon ik nog net volgen tot 'waar woon je' in het Wolof. Nadien snapte ik er niet meer veel van en de kinderen snapte ook niet dat ik het niet snapte, das wel nog grappig zo die 'niet-verstaan-momentjes'.

Vandaag zijn het weer eens verkiezingen.. :p Dus er was geen stage vandaag. Tijd om dan eens bij de mensen op bezoek te gaan die we al heel lang zeggen dat we eens zouden bezoeken. We werden ontvangen bij Awa Sarr, echt een super groot gezin dat zij heeft! Of ze echt allemaal familie zijn weet je natuurlijk nooit. Maar ik heb het daar echt wel naar mijn zin gehad :) Ik begin er meer en meer van te genieten, van hun gastvrijheid hier. In het begin was 't zo van 'neen, ik doe liever mijn eigen ding in mijn huisje', maar nu besef ik gewoon dat ik hier echt van moet genieten, want op 1 juni moet ik Senegal alweer achterlaten. In dat gezin is er ook ne zoon die in België woont, maar hij was nu al 2 maand terug op bezoek in Senegal. Tof dat die ook wat Nederlands kon!

Voor de rest gaan we 't vandaag ook nog rustig aan doen. We moeten nog eens langs bij Lassaan, want die was niet thuis.. En bij El Hadj, want ook dieje had pootjes gekregen :p Voor de rest gaan we ons nog wat op ons dak zetten, in 't zonnetje, beetje ontspannen he :) EEEEEEN! PANNENKOEKEN eten! Eindelijk! Gina heeft die meegebracht van België (toen ze eventjes terug moest), die liggen hier ondertussen al 3 weken in de frigo :p Njam njam!

Lieve groetjes,

Lise.

Weekoverzichtje

Vrijdag: We gingen nogmaals op bezoek bij Fé op haar stage. Zij doet stage in het culturele centrum van Pikine. Daar komen eigenlijk heel veel groepen samen en zo ook mensen met een beperking. Vrijdag ontmoetten we meisjes met een auditieve beperking. Niet eenvoudig om mee te communiceren, maar we konden gelukkig snel 'bonjour' in gebarentaal zeggen. De gebarentaal heeft een beetje gemeenschappelijke gebaren als bij ons, maar het is toch niet helemaal hetzelfde... We gingen daar vooral eens op bezoek voor de stagiaires van volgend jaar ook. Wij zelf vonden heel weinig projecten met mensen met een beperking, terwijl er hier wel super veel organisaties zijn die daar mee werken. Dus we noemden dit 'verkenning van het werkveld' :)

Zaterdag: Zoals elke zaterdag werkten we weer veel voor school (eigenlijk elke dag..) tegen 15uur gingen we naar de training om het werk dat we woensdag gestart waren verder te zetten: het verzamelen van 160 kinderen hun namen (ja, helaas geen simpele namen zoals bij ons), hun adressen (straatnamen kennen ze hier niet, quartiers wel en soms ook wel eens een huisnummer) en een telefoonnummer van een ouder, dit wisten ze echter wel verbazend goed. 's Avonds zijn we naar de Viavia geweest, het jokerreiscafé :) Super fijn, waaaaant: Belgisch eten! Ik heb heeeerlijke macaroni gegeten en als dessert pannenkoek met banaan in, dat aangebakken en vanille-ijs en chocoladesaus bij, hemels! 's Avonds hebben we nog veel met onze gastmama gebabbeld over ditjes en datjes, was leuk om zo eens met haar in de zetel te zitten (ondanks dat ik super moe was en ik dacht aan zondag...)

Zondag: Ja.. de wekker om iets voor zeven, pikpik! Snel de douche in en vertrekken naar de training. Daar hebben we onze opdracht nog verder gezet: gegevens verzamelen van de gasten. Ondertussen hebben we ze bijna van al de spelers van TFCE en hebben we ze geregroepeerd per quartier, zodat we gemakkelijk de familiebezoeken kunnen doen. Ik heb me zelf ook goed geamuseerd met het voetballen met de allerkleinste en er ewa onozel mee doen :) Zo raar eigenlijk, want zij begrijpen mij niet en ik hen ook amper, omdat ze Wolof praten, maar het is toch altijd leuk ^^ veel woorden heb je niet nodig als je een spel speelt he :) Voor de rest weer eens veel voor school gewerkt (pfff!). Maar goed, 's avonds nog wat ontspannen door Seydou te vergezellen naar de luchthaven en een nieuwe stagiair af te halen, Quentin, hij gaat stage doen bij een gezondheidspost van 1N4D en ook beetje bij TFCE. Hij is ook een Belg.

Maandag: Vergadering, again. Die vind ik nooit echt boeiend om over te vertellen.. vandaag was er wel een felle discussie, omtrent de verantwoordelijke van het 'socio-educatieve' deel, omdat hij volgens iedereen zijn verantwoordelijkheid niet had opgenomen en hij zelf vond van wel... Hier moeten gewoon vaak dingen geherorganiseerd en uitgeklaard worden. Wij worden hiertoe vaak uitgedaagd, dat vind ik echt wel super aan de stageplaats. Ik begrijp wel dat het vaak voor hen niet simpel is om naar 'een stagiairke van België' te luisteren, maar uiteindelijk appreciëren ze wel wat je gedaan hebt. En daar doen we het voor he, ffkes de strenge tantes zijn, om dan bedankt te worden. 's Avonds was het dan weer tijd voor huiswerkbegeleiding. Ik heb op spelenderwijs de allerjongsten Frans bijgebracht: de lichaamsdelen en kledingstukken. Heel fijn, maar ook super vermoeiend. Op dit moment (22uur) zitten we nog steeds op ons avondeten te wachten en werkt Gina nog voor school (ik ontspan door de blogs van de andere studenten te lezen :D). Ik begin toch wel honger te krijgen nu... ik heb sinds 15uur niets deftigs meer gegeten. Dus ik ga eens gaan horen of we eten kunnen krijgen, anders ligt dat neig op onze maag als we willen gaan slapen.

Fanaan ak djam tout le monde! (slaapwel). xx

Kindjes, deadlines en boeken

Dag lieve bloglezertjes!

Ik dacht, laat ik nog maar eens een blogberichtje schrijven, maar nu een beetje korter dan dat van zaterdag. Ik ga ook niet beschrijven wat ik elke dag gedaan heb, want dan schrijf ik weer veel te veel :p

Gewoon even kort: Vrijwilligers in de huiswerkbegeleiding zijn blijkbaar niet zo gemotiveerd. Maandag was er één leerkracht, de hoofdverantwoordelijk en woensdag hebben Gina en ik buiten les gegeven zonder ne Senegalees... En ja buiten, want het lokaal waar we les geven was niet vrij. In principe betekent dat dan dat de les niet doorgaat, maar de kinderen waren daar en wij ook, dus waarom terug keren?

Ja deadlines staat ook in mijn titel, het is jammer dat je niet volledig van het hier-zijn kan genieten door de deadlines van school: eindwerk, stageopdrachten, grondhouding, orthomanagement, ... genoeg te doen dus. Maar we proberen dat zo goed mogelijk te plannen, dat we zoveel mogelijk echt 'hier' kunnen zijn en ook nog wat kunnen ontspannen. Gelukkig is Gina een goeie stimulans voor mij: als zij werkt voor school, ik ook :)

Vandaag zijn we naar de bibliotheek van het sociaal centrum geweest. Daar is namelijk nog wat organisatiewerk. We hebben de boeken eerst allemaal mogen afstoffen (letterlijk van onder het stof halen...) en hebben er nadien voor gezorgd dat de helft van de boeken al uitgeleend kan worden. We kleefden namelijk een envelop in het boek en staken daar een kaartje in (was bij sommige boeken al gebeurd). Op dat kaartje schreven we dan de titel van het boek en de auteur en 'sortie' en 'retour'. Zodat er kan opgeschreven worden wanneer iets wordt uitgeleend door wie en wanneer het terug wordt binnen gebracht. We hebben nog wat werk, maar het is wel fijn om te doen. Nu ja 'fijn'... het is bandwerk. Maar wij denken dan al aan het feit dat we die boeken kunnen gebruiken voor de huiswerkklas, om de kinderen te stimuleren om een boek te lezen en zo hun Frans te verbeteren.

Ik heb nu ongeveer al de thema's van mijn titel vernoemd, ik zou nog veel over kinderen kunnen vertellen, maar ik ga het hier bij houden :)

Zonnige groetjes, Lise aka Astou Diouf

Avonturen :)

Zaterdag op zondag nacht: Gina terug, jihaa! Heel moe stapte ik in de auto richting de luchthaven, half in slaap wachtte ik haar op samen met Moussa en Awa, onze gastouders. Na een hele hoop andere toubabs (blanken) te zien buiten komen was ons Gina daar. Blij dat ik was jong! Met twee volle valiezen kwam ze terug (ze waren zo goed als leeg toen ze vertrok).

Zondag dagje relax, maar toch ook wel wat voor school proberen werken, net als maandag. Maandagavond trokken we naar een voetbalmatch van AS Pikine, de plaatselijke voetbalploeg. Ze speelden tegen een andere voetbalploeg, het was een vrij echte match, vooral de supporters waren echt. Op een gegeven moment zaten Fé, Gina en ik echt voorover gebogen en dachten we 'shit, hopelijk springt al da volk hier niet op ons.' Maar eigenlijk waren we wel veilig, dat meldde Tchallang ons nadien, dat hij heel veel mensen had ingelicht om op ons te letten, zo grappig :p We kregen tijdens die match ook de kans om met een paar gasten van TFCE extra contact te leggen, was fijn.

Jeuj, vergadertijd! We vlogen er zowel dinsdag als woensdag stevig in. We bespraken de verschillende projecten van 1N4D zoals op elke coördinatievergadering (die normaal gezien plaats vindt op maandag, maar er was een andere activiteit, waardoor deze verplaatst werd). Woensdag bespraken ze een nieuw project dat ze op pootjes zijn aan het zetten, omdat ze via die weg hopen gefinancieerd te worden en zo andere projecten kunnen steunen (indien u dit niet snapt, ne t'inquiete pas, ik ook niet).

Woensdag was een goed gevulde dag, na de vergadering aten we snel iets (stokbrood met beleg van in België, njaam!) en vertrokken we naar de vergadering met Mr. Diallo en Mvr. Bourgi, onze stagebegeleiders. We legden met hen een datum vast voor de tussentijdse evaluatie en bespraken hoe die zou verlopen. Nadien gingen we nog even naar de training en nadien was het tijd voor de huiswerkbegeleiding. 6 kinderen: 3 verschillende niveaus wiskunde + één niveau Engels dat ik zelf amper aan kon xD dat combineren, geweldig! De jongen met wie ik Engelse oefeningen deed is 18 jaar trouwens.. Normaal gezien mogen de kinderen maar tot hun 16 jaar voor TFCE spelen, maar ze kunnen hier heel makkelijk hun leeftijd 'kopen'. 

Donderdag was de minder goede dag van de week. 's Morgens geskyped, toen ging alles nog goed. Nadien naar Mariste met de carrapide, daar voelde ik me al wat misselijk op, maar ik dacht dat het wel over zou gaan. We gingen naar Mariste omdat we pannenkoeken gingen bakken voor Griet haar afscheidsfeest. Ik was natuurlijk erg curieus hoe ze smaakten en ik at er één. Ik had er niet echt last van. Tegen één uur gingen we eten, een lekker vettige fataya. Oké ja, die lag wel op mijn maag. Of het nu aan de fataya of de pannenkoek (gemaakt met kraantjeswater+melkpoeder om melk te bekomen) lag of aan de fataya, geen idee. Maar mijn lichaam vond toch dat er twee keer iets terug naar boven moest komen. Ik heb me 's avonds dan ook maar rustig gehouden en nog eens naar fast 5 gekeken :)

Vrijdag begon ik de dag met een wasje te doen, ja, ik voelde me beter, wel nog wat slapjes en hoofdpijn. Ik werkte ook flink voor school, voornamelijk aan eindwerk en stage.

Zaterdag, vandaag dus, trokken we op avontuur naar Lac Rose.
Enkele weetjes:

- We wisten dat we een bus moesten nemen naar Keur Massaar, den 65 of 67 dachten we. Bleek de 51 te zijn, dat kwamen we te weten na een carrapide tot Boutou Pikine. (Ik zei vroeger altijd Boule, we dachten dan dat het Bou was, maar het blijkt Boutou te zijn).
- Aangekomen in Keur Massaar na heel veel uitlaatgassen te hebben binnengeademd, bleek dat we enkel met een clandotaxi naar daar konden, maar we kenden de prijs niet, dus lieten ons wellicht in 't zak zetten. Die clando besloot dan ook om nog lang te wachten, hij mankeerde blijkbaar stukken voor zijn auto. Toen wij besloten uit te stappen, stapte hij snel ook terug in en vertrokken we (zonder te weten of we nu iets belangrijkst van de motor mankeerde of niet.. :p)
- Net voor we in Lac Rose aankwamen, zagen we busjes, dus er was nog een andere manier om daar te geraken, gemenerikken! We zijn wij geen toeristen, we willen gewoon een dagje rust tijdens onze stage hier. Maar bon soit, we dachten, dat proberen we straks dan wel.
- Lac Rose was mooi, maar geen strand (had ik echt gedacht, dus ff teleurstelling na die lange lastige rit). En jawel, Lac Rose is roos én je kan er op drijven :D (bewijs komt op facebook).
- We aten er heel lekker, mmh, crevetjes met warme frietjes! (ja, meestal krijgen we dat koud :p)
- Blijkbaar konden we ook gebruik maken van een zwembad, daar gingen we dus ook maar eens een kijkje nemen. Maar brrr, veel te koud water voor mij! De zee was warmer, zo gek!
- Terug naar huis: clando tot in dorpje, op avontuur voor de bus. Clando beweerde wel weer dat er geen busjes waren, maar nu waren we hem te slim af ;) hij had door dat we al even in Senegal waren ^^ Het busje was echter niet comfortabel, maar ja bon, dat is eigenlijk nooit. T was alleen lastig dat mijn arm ruste op iets scherps xD en de chauffeur zijn deur ging toen met een schuifslot, dat hij er extra op gezet had xD die Senegalezen en hun voertuigen toch... :p
- In Keur Massaar bus number too: gelijk in België, rechtstaan, jeuj (ale das hier eig ook wel vaker het geval...)
- Finally home, beetje verbrand, maar de aftersun helpt, haa, afkoeling!

Zo, morgen ook nog een volgeboekte dag met stage, maar ik kijk er wel naar uit :) Binnen drie weken bezoek, jihaaa! (Sjoe, i love you!!)

Mes élèves et mes professeurs

Woensdag 29 februari 2012

De stagedag begon met een training om 15 uur. Het deed me eigenlijk goed om daar zonder andere belgen te zijn. Ik trad veel meer in contact met de Senegalezen zelf, m.n. de kinderen en de trainers. Op de training ontmoette ik ook twee nieuwe potentiële leerkrachten voor de huiswerkbegeleiding. Ik begon meteen super enthousiast te vertellen over het project van TFCE en ook wel een beetje eerlijk toe te geven dat de huiswerkbegeleiding momenteel niet zo goed verloopt. We hebben namelijk een tekort aan leerkrachten die ook effectief regelmatig aanwezig zijn… Ik nodigde hen beiden uit voor de vergadering vanavond na de huiswerkbegeleiding. Eén potentiele leerkracht kon ik meteen overhalen om mee te komen naar de huiswerkbegeleiding, zo kon hij ook meteen zien hoe het in elkaar zat en of hij dat zag zitten. Hij (Adama Kane) is momenteel zelf wel nog student, dus leerkracht in wording, maar hij ziet het zeker zitten om dit als vrijwilliger te doen, het zijn ook leerkansen voor hem. Zo zie ik dat zelf ook. Ik sta ook voor de klas terwijl dat eigenlijk mijn taak niet is, maar het is een uitdaging en ik vind het super om de kinderen iets te kunnen aanleren.

Het was tijd om naar de huiswerkbegeleiding te vertrekken. Daar aangekomen blijkt dat er nog geen leerlingen aanwezig zijn. Pape komt er uiteindelijk wel door, super, dan heeft mijn bezoekje aan zijn thuis geholpen. Hij was namelijk al twee keer niet naar de huiswerkklas gekomen, dus ben ik langs gegaan bij zijn familie (toch iemand dat ik weet wonen van die 140 kinderen van TFC). Daar heb ik hem, in het bijzijn van andere volwassenen gevraagd of ik hem vanavond in de huiswerkklas zou zien. Ik vroeg hem ook waar hij de andere twee keer was, maar daar kreeg ik geen antwoord op. Hij kwam als eerste toe. Op dat moment was ik nog in gesprek met Adama Kane, maar nadien heb ik me bij hem en Seydou gezet, die intussen tijd ook aangekomen was. Ze lieten me hun tekeningen zien, ook het wiskundeboek van Seydou kreeg ik te zien. Wel handig, dat boek ga ik hem nog eens vragen, er wat oefeningen uithalen en die geven aan zijn leeftijdsgroep (11-jarigen).

Uiteindelijk kwamen er maar 5 kinderen… Heel erg weinig, wellicht werden ze niet ingelicht over het hernemen van de huiswerkbegeleiding. Hopelijk zien we er vrijdag het aantal dat we normaal gezien moeten hebben: 20 kinderen tussen de 6 en 16 jaar.

Na de huiswerkbegleiding was het tijd voor een vergadering. Wonder boven wonder waren al de leerkrachten daar wel aanwezig. Ze leken me ook heel geëngageerd om nog mee te blijven draaien in de huiswerkbegeleiding. Ook Adama Kane bevestigde daar nog eens dat hij het ziet zitten om 3x per week huiswerkbegeleiding te komen geven.

We vergaderden over het herorganiseren van de huiswerkbegeleiding: kinderen opdelen in groepen, kijken welke leerkracht welke dag kan komen en welke les die dan geeft aan welke klassen, hoe we de zaal praktisch kunnen aanpakken, …

Ik was blij dat ik daar was, want ik dacht aan bepaalde zaken waar zij precies niet bij stil stonden. Zou wouden zij bijvoorbeeld 5 groepen maken, omdat er 5 leerkrachten zijn. Maar we hadden net voordien besproken wie wanneer kon komen, op maandag zouden we met z’n drieën zijn, woensdag met z’n vieren en vrijdag is iedereen er. Ook stelde iemand voor om de kinderen niet allemaal samen te laten komen, bijvoorbeeld de kids van de lagere school op maandag en woensdag en secundaire op vrijdag en zaterdag. Ik heb duidelijk gemaakt dat dit geen goed plan is, zo ontneemt je de leerlingen kansen om bij te leren, als ze minder dagen kunnen komen.  

Het werd een heel productieve vergadering, het verslag heb ik ondertussen ook in mijn basisfrans proberen neer te schrijven en is al doorgemaild naar mijn “chefs” :p 

Zonnige groetsels,
Lise.