De dag van de verkiezingen

Jaja, vandaag is het zover, de presidentsverkiezingen in Senegal. Ik heb er zelf nog niet veel van gemerkt. De dag begon weer zo als gewoonlijk: opstaan, u willen wassen, geen water. Gelukkig wel elektriciteit en nog water in een fles, dus ontbijten lukte wel ^^ Mijn stokbrood lag klaar, de aardbeienconfituur was er rap op gesmeerd. Na een stevig ontbijt, de kamer nog eens geborsteld en nu wat voor school aan het werken - eindwerk. 

Voor stage zelf kan ik momenteel niet veel doen, owv de verkiezingen is er namelijk sinds woensdag geen huiswerkbegeleiding meer geweest. Ook waren er geen trainingen, anders had ik daar vanmorgen om 7u30 al kunnen zitten. Ach ja, dan nog maar een dagje rust. Hopelijk vanaf morgen wel weer huiswerkbegeleiding.
 

Eergisteren voor de eerste keer alleen de carrapide genomen. Eigenlijk echt niet moeilijk ^^ Alleen was het wat zoeken naar de 'halte' cafetaria in Mariste. Want ja echt haltes ziet ge niet, da busje stopt in principe, maar ook niet altijd. Gelukkig lukte het goed ^^ (ahja juist, onze carrapide was tegen nen andere zijne snuit afgereden, er zo wat tegen geschuurd, maar die keken gewoon eens en reden verder...).

Nadien ook voor de eerste keer een clandotaxi genomen, dat zijn dus eigenlijk gewoon mensen die met hun auto u brengen naar waar ge wilt (korte afstand wel), voor 100 cfa (super weinig). Maar amai, a zo stinken dat dieje deed.. Fé en ik hadden er echt last van, we konden het niet echt plaatsen: stinkvoeten, iets dat aan het beschimmelen was, ... ? Dan begonnen ze ons ook nog in het Wolof te vragen waar we naartoe moesten. Hoe ik het verstaan heb, geen idee, maar ik gaf toch het juiste antwoord met 'tally icotaf, station total' :p 

Ja, gisteren ook twee keer een clando genomen, samen met Omar, de stagebegeleider van Fé. We waren naar Guetaway (ofzo) geweest, bij familie van hem en naar 't strand. Die clando stonk gelukkig niet, maar die deur wou wel niet meer toe als we waren uitgestapt xD Achja.. of het nu ne clando is of ne gewone taxi, ge maakt altijd wel iets mee.

Vandaag nog eventjes voor school werken en dan komt Fé naar hier ^^

Toedeloe, tot de volgende!

Al bijna een maand voorbij!

Hallowkidowki!

Dag mijn lieve bloglezertjes!

De tijd gaat eigenlijk wel snel hé, als je dat zo bekijkt, amai, de zondag die er aan komt zitten we hier al een maand, wat betekent dat ik binnen minder dan 6 weken bezoek krijg, yes yes! 1 april komt dichterbij!

Eerst nog wat andere belevenissen meemaken hé, donderdag/vrijdag een trouwfeest! Daarvoor vandaag stof kiezen en naar een naaister om onze maten te laten nemen, spannend! :D Zondag zijn het verkiezingen, maar wij gaan ons daar niks van aantrekken en een meisjesdagje houden! Voetbadje (jaja, daarvoor gaan we warm water vragen!), in 't zonnetje liggen op ons dak, zweedse puzzel maken, lekker eten, filmpjes kijken, ...

Oh ja en ook wel nog wat stage natuurlijk :) Gisteren heb ik ook weer voor leerkracht mogen spelen, maar eigenlijk doe ik dat wel graag! Daarom ook dat ik volgend jaar nog een jaartje bij ga studeren om les te mogen geven in het buitengewoon onderwijs he ^^ :) Ik geef hier wel voornamelijk wiskundeoefeningen aan kinderen tot 12 jaar, mijn hoofdrekenen moet ook wel weer wat aangescherpt worden hoor, amai. Super leerles voor mezelf eigenlijk ook. Aan de allerjongste heb ik gisteren ook wel wat Frans gegeven, maar nog steeds via wiskunde: écrire les chiffres en lettres :p Ik moest dan wel bewust om gaan met de cijfers waar ik zeker van wist dat ik ze zelf juist kon schrijven.

Momenteel wachten we nog op ons brood, dan kunnen we eindelijk ontbijten en er eens invliegen voor de schooltaken. Ja, helaas, het blijft stage :p

Tot blogs!

x Lise

Stage- inhoud, wiskunde :)

Misschien moet ik eens concreter gaan vertellen wat ik hier doe als stage of al reeds gedaan heb.
Wij lopen stage binnen het project Tchallang Foot Center Excelsior, het is een project dat jongeren stimuleert tot naar school gaan via voetbal. De jongeren mogen namelijk enkel meespelen bij TFC.E indien ze ook naar school gaan. Super toch?! Zo stimuleerden ze ook jongeren die al lang niet meer naar school gingen om terug te gaan, door hen te laten mee voetballen onder die voorwaarde.

Ik spits me vooral toe op de huiswerkbegeleiding. Nu ja begeleiding, ik zou het ook wel lesgeven durven noemen. Gisteren kwamen we namelijk toe, we wisten dat één leraar van de 3 niet aanwezig ging zijn, dus dat de kans erin zat dat we de huiswerkklas alleen mochten dragen. Dat was dus ook het geval. Wij kwamen daar aan rond 17uur en er waren al jongeren aan het voetballen. Het is dan ook een voetbalproject... wij stelden ons kandidaat om mee te spelen, Gina mocht met de ene groep mee doen, ik met de andere. Het was een actief en leuk moment, alleen wat minder leuk toen mijn enkel plots fel krak zei... Gelukkig kan ik mijn enkelsteun aan en kan ik er nu nog normaal op stappen zonder teveel pijn te hebben :)

Na de voetbalmatch hebben we een kennismakingsspel gespeeld: Namenrondje, tot Gina en ik ze ongeveer kenden en dan hebben we de bal erbij gehaald. Ze moesten een naam zeggen en dan de bal gooien naar de persoon van wie ze de naam hadden gezegd. Na een kwartiertje gespeeld te hebben, kenden wij ongeveer de namen en konden we aan de slag (was m.a.w. het lokaal vrij, was de naailes voor de oudere meisjes gedaan). We splitsen de kinderen op, de 12jarigen en ouderen gingen bij Gina, de jongste bleven bij mij voor het spel Halli Galli. Een uitdaging, dat spel met 9 energieke mannekes spelen. In het begin was het één en al chaos en werd er veel valsgespeeld. Gelukkig vond ik een manier om dit te voorkomen (en om armspieren te creëren): armen in de lucht als het niet hun beurt was. Martelarij? Nee, helemaal niet, krachttraining! :D

Na dat spel kwam Mr. Gueye toe, wiskundeleraar. Oef! Nu ja oef. Dat nam niet weg dat ik nog steeds met 9 kinderen wiskundeoefeningen maakte. Gelukkig had ik maandag mee gedaan met die kinderen en wist ik welke oefeningen zij aankonden. Ik schreef in iedereen hun schriftje dezelfde oefening, zodat ik niet te veel verschillende oefeningen moest narekenen, want 33 x 44 is voor mezelf nu ook geen vanzelfsprekende oefening hoor :p Gelukkig had ik maandag eens kunnen piepen hoe je dat ook alweer oploste en kon ik ze zelf nu ook maken :) Alleen die staartdelingen, amai, das mijn ding niet! Super dat mn gasten dat wel kunnen! :)

Maar goed, bij stage horen ook stageopdrachten, dus ik ga mijn dagboekfragment van morgen verder afschrijven ^^

Tot snel blogvolgertjes! :)
Veel liefs,
Lise.

De regelingen in Senegal...

Vandaag, 11 februari, dag waar ik van in het begin van mijn stage hier al naar uit keek; Les portes ouvertes van TFC Excelsior, ons project. Helaas kregen we twee dagen geleden het nieuws dat festival grassroots wellicht niet door zou gaan. Ik werd er echt triest van. Ze hebben daar zooooveel energie in gestoken, al die mannekes van TFC Excelsior keken daar echt naar uit.. ze hadden geoefend, zodat ze konden laten zien wat ze konden. Maar helaas.. die van AS Pikine voelde zich goed genoeg om de 'battle' te winnen en zelf op die dag het voetbalterrein te OVERboeken van TFC... De voorzitters van TFC hebben heel lang vergaderd en geprobeerd om grassroots te laten doorgaan, maar ondanks de vele pogingen en ondanks het feit dat zij recht hadden op het veld, is het niet door mogen gaan. Zij hadden namelijk al meer dan een maand geleden het voetbalterrein gereserveerd én er al voor betaald. Blijkbaar kunnen anderen het niet uitstaan als iemand iets goed georganiseerd heeft en gunnen ze het die klein mannen niet om eens te schitteren. Zolang ze de volgende keer het niet verbrodden voor TFC Excelsior :)

Gelukkig werd het wel nog een fijne voormiddag! Wel à la Senegal he. Ze hadden om 8uur afgesproken voor de voorbereidingen.. raad eens wie daar waren om 8uur? Jawel.. De belgjes! En ja, de conciërge van het sociaal centrum, chance.. Dankzij hem konden we al beginnen met de huiswerkklas op te ruimen, we sleurden met banken, naaimachines en borstelden de vloer met bezems.. Ik ga daar eens ne foto van maken, maar is echt totaal niet groot, dus wat gevoelig voor de rug. Gelukkig kwam er kort nadien wat Senegalees vrouwvolk, die het gewoner zijn om op die manier te borstelen...

Na de organisatie (en een ontbijt met zoals altijd - stokbrood) was het tijd om de jongeren en de ouders te ontvangen. Ik liep even alleen rond en hoorde dan plots 'Liiies!' Mijn voetbalmaatjes van gisteren riepen me om dag te zeggen :D Inderdaad, gisteren was het huiswerkbegeleiding, maar er kwamen geen leerkrachten door.. Dus heb ik mij met de jongens bezig gehouden :) We hebben gevoetbald en foto's gemaakt, was plezant! De leerkrachten van de publieke scholen zijn trouwens al bijna twee maanden in staking.. want de overheid betaald hun niet meer (of amper?). Dus enkel de kinderen die naar een privéschool gaan en dus veel geld hebben, leren momenteel iets bij. Gelukkig is er nog de huiswerkbegeleiding, daar leren ze toch ook nog een minimum, maar dat zijn dan wel nog geen twintig kinderen... voor heel veel kinderen stagneert nu het leerproces dus. Hopelijk brengen de verkiezingen goed nieuws voor de leerkrachten en vooral voor de kids. 

Vanavond gaan we naar een ceremonie kijken van ik weet niet juist wat, het is hier meer zien en dan begrijpen. Ook 's morgens weet je heel vaak niet wat je die dag gaat doen of staat er iets gepland, maar veranderd het weer. C'est la vie et la vie est belle, donc pas de problème.

Vele zonnige groetjes,

Lise.

Senegaleestijdsritme

Dag mn liefste bloglezertjes!


Manmanman, hoe ge 't ook draait of keert, het tijdssysteem in Senegal is alles behalve dat van België... kopies nemen duurt hier 4 uur, een vergadering gemiddeld 3uur, onderhandelen over nen taxi stuk langer dan da ge gewoon de prijs van uwe'n bus betaald, voor een autorit wordt dan weer te weinig tijd genomen en ga zo maar door..

Sommige dagen lukt dat en kan ik overweg met dat tijdsprincipe, maar dat is helaas niet elke dag mogelijk, soms is het gewoon te ongestructureerd en echt te onduidelijk wat de planning is en loop ik ewa zotjes rond. Want ja, ze zeggen dan dat er iets gepland staat, maar die planning schuift op of wordt geannuleerd, waardoor ge bepaalde momenten echt niks te doen hebt en dan is 't wel lastig.

Maar dat gaat wennen, ik voel het, eens we één of andere structuur herkennen in onze stage, komt dat allemaal goed.

Nu tijd om onder mijn dekentje te kruipen. (ja, een dunneke is meer dan voldoende! :D)

Slaapwel
xx

De foto is niet zo heel duidelijk, ik denk dat hij op facebook duidelijker is :) maar hier zie je dus een traditioneel gerecht van de Senegalezen: Tsjeboedjem (ik heb geen idee hoe je het schrijft, ik ben al blij dat ik het kan onthouden :D). Het is dus rijst met vis en wat groentjes als versiering. Het is de bedoeling dat we de kom tussen ons inzetten (vaak een zestal personen) en dat we dan met onze rechterhand onze lepel vasthouden en daar uit eten. De vis wordt soms verdeeld en soms moet je er ook gewoon zelf wat uithalen. Eens je uit de kom bent, mag je wel met je linker hand bijvoorbeeld de graatjes eruit halen :) En na het eten zeggen we 'nere barena' tegen de kokin, dat betekent dat het lekker was en genoeg. Voila, zo wat uitleg over de eetwijze.

We gaan vandaag voor de aller eerste keer mee middageten met ons gastgezin, spannend! :) wie weet is het hier wel met de handen ipv met een lepel, we'll see :) Pikant zal het hier wellicht ook wel zijn :p

Pikine

Dag allemaal!

Het is hier vandaag maar frisjes, maar het is ook nog geen middag, meestal betert het vanaf de middag :) maar ik mag zeker niet klagen, onder het vriespunt zullen we hier niet snel zitten :p

Er staat vandaag nog op de planning: Terug naar Pikine (na 4 nachten in Mariste) naar ons gastgezin, eerste huiswerkbegeleiding volgen en een vergadering over de infodag van TFC. Op 11 februari wordt namelijk de huiswerkklas voorgesteld en het voetbalproject zelf, de training. Wij zullen die dag meedraaien en mee op het veld staan met ons voetbaltruitje dat we morgen ongeveer zullen ontvangen :)
Onze tenues komen namelijk mee met de Belgische crew van 1N4D, zij landen vanavond. We zullen ook met hen langs gaan op de andere projectplaatsen en zo nog meer te weten komen wat 1N4D allemaal precies doet. Want in theorie weten we dat wel ongeveer, maar het is altijd fijner om het echt te zien natuurlijk :)

Ik weet dus niet of ik de komende dagen nog veel internet ga hebben, dat zullen jullie wel merken dan.
Tot de volgende keer! Heel groetjes!

xx Lise